تاثیر زلزله حوزه دور و نزدیک بر رفتار لرزه ای ساختمان های مجهز به میراگر اصطکاکی پال

یکی از مهمترین مسائل در زمینه ی مهندسی زلزله، یافتن راههای تقلیل نیروی زلزله وارده به اعضای سازه ای ساختمان می باشد. خصوصیات زلزله ها نیز هم به لحاظ دامنه و هم محتوای فرکانسی برای ساختگاه ها در فواصل نزدیک به چشمه لرزه زا و دور از آن متفاوت است. بادبندهای همگرا به دلیل تأمین سختی، مقاومت جانبی زیاد و عملکرد مناسب در زلزله ها، از متداولترین سیستم های باربر جانبی است و بادبند ضربدری متداولترین نوع آن می باشد. یکی از این سیستمهای مستهلک کننده انرژی که امروزه کاربرد فراوانی دارند، میراگرهای اصطکاکی می باشد که در زمره سیستم های کنترل غیرفعال می باشند. میراگرهای غیر فعال به خاطر کم هزینه بودن و تکنولوژی مناسبتر نسبت به میراگرهای فعال و امکان استفاده آنها در داخل کشور، ارجحیت دارند. میراگر اصطکاکی پال یکی از متداولترین نوع میراگر اصطکاکی می باشد. مهمترین عامل در طراحی این میراگرها تعیین مقدار مناسب نیروی لغزش می باشد. در این مجموعه با قرار دادن میراگر اصطکاکی پال در سازه های 5، 8 و 12 طبقه و در محل تلاقی بادبند ضربدری، رفتار این سازه ها تحت زلزله های دور از منبع لرزه زا و نزدیک آن، مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا تلاش گردیده با تعیین نیروی لغزش بهینه توصیه هایی برای طراحی مناسب میراگر اصطکاکی پال ارائه گردد و سپس عملکرد سازه ها در دو حالت، سازه مجهز به میراگر و بدون میراگر مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج بیانگر آن است که میراگر تحت اثر هر دو نوع زلزله ها مفید بوده و برای هر دو نوع زلزله ها در سازه هایی با تعدادطبقات بالاتر مناسب تر بوده است و اینکه از لحاظ سطح عملکرد نیز می توان گفت میراگر برای سطح ایمنی جانی مناسب می باشد. علاوه بر آن نشان داده شده است که انتخاب نیروی لغزشی برابر با 5/12 تا 20 درصد وزن سازه به جواب های مناسب تری منتهی می گردد.